روزای طلایی
روزاي خيلـي طــــلايي يــادتـــــــه روز تــــرســـه از جـــدايـي يادتــه
روز تمـــريــــن اشــــاره يـادتــــه شـــــــب چيــــدن تــــاره يــادتـــه شعــــراي کتــاب درســي يـادتــــه يـادتـــه گفتــي مي تـرســي يـادتــه
عکسمــون تـو قاب عکسو يادتـــه بلـــــــه ي بــدون مکثـــو يــادتـــه
دستمــــون تو دست هم بود يادتـــه غصـــه هـــامون کــم کـــم بود يادته
چشـم نـازت مــال مـن بـود يــادتــه ديــــدن مــــن قـــــدغـــن بود يادته
روزگــــار قهـــــر و آشتي يــادتــه هيچکســــو جــــز مـن نداشتي يادته
رويــاهــــاي آسمــــونــي يــادتـــه قــــول دادي پيشـــــــم بموني يادته
روزاي بــــي غـــم وغصـــه يـادته ببينــــــــم اول قصــــــــــــــه يادته
عصــــر ابــــراز عـــلاقــــه يـادته خبـــــــــرخــــــــــوش کلاغه يادته
دســت گـــرمــت تو زمستون يادته شــــونـــه ي مـــن زيربارون يادته
واســه ي خنــده اجــــازه يــادتـــه اونــــا کــــــــــه ميگفتي رازه يادته
شــرطامـــون ســر صداقت يـادتــه تــــــو مجـــــــــــازات خيانت يادته
دستــاتــو ميــخوام بگيــرم يـادتــه راستــــــي تو بي تو مي ميرم يادته
فــال بــا نيــت رسيـــــدن يــادتـــه طعــــــــــــم قهوه رو چشيدن يادته
پـــيش هـــم بــــوديم نذاشتن يادته اونــــــا ما رو دوست نداشتن يادته
نــامــــه ي بدون امضــــــــا يادته اســــم مستعــــــــــــــار رويـا يادته
چيــــزي خواستيم ازخدامون يادته مستجـــــــاب نشـــــد دعامون يادته
گفتي مــــا بـــــــايد جدا شيم يادته گفتـــــي بــــايــــد بي وفا شيم يادته
يـــــــــه دفعه ازم بريـــــدي يادته خـــــط رو اســــــم من کشيدي يادته
گفتــــي عشق من هوس بود يادته گفتي خـــوب بود ولي بس بود يادته
حلقـــه مــــــن دست تو ديدم يادته کلـــي ســـــــرزنــــــش شنيدم يادته
حـــالا اومــدم همـــون جا وايسادم کـــــــــه تقــاضاي تورو جواب دادم
درآوردم از دستــــم انگشتـــــــرو جــــــا گـــــذاشتمش همون جا دفترو
امـــا قــــول دادم بـــــه قلبم و خدا ديـــــــــــــگه دل ندم به عشق آدما
حيـــف شعـــــري که نوشتم يادته شعـــر مــــن بــــدم بـــــاشه زيادته
حيـــف شعـــــري که نوشتم يادته شعـــر مــــن بــــده ولـــي زيـــادته
مریم حیدر زاده
سلام ای رهگذر با نگاه بی انتهایت به عمق تک تک حروف و واژه هایم بنگر و آرام آرام مرا همراه با این صفحه ورق بزن... و بعد به رسم روزگار مرا و عمق نوشته هایم را به دست فراموشی بسپار...